το κόκκινο ενός σεπτέμβρη

ακούω την φωνή σου από την άλλη άκρη της γραμμής και τυλίγομαι σε χρωματιστές κλωστές/ μ αρέσει όταν οι ανάσες που νοσταλγώ επιστρέφουν/ σε παρακαλώ να με αγγίξεις, να εδώ σου λέω και σου δίνω ένα ολοστρόγγυλο μάγουλο για φίλημα/
στα δάχτυλα μου έχω βελόνες που τις μπήγω σε μπίλιες στα χρώματα των χριστουγέννων/ δες τι έφτιαξα/ πάρε/

με ξεχνούσα για καιρό, κάθε μέρα και λίγο περισσότερο।/ ήξερα πως θα ξυπνήσουν τα μάτια μου, μα με παίδευε το πότε/ λες να ήρθε η στιγμή;
μη με κοιτάς/ η δική σου θύμηση δεν θα επιστρέψει ποτέ/ δεν έχω άλλες ερωτήσεις να σου κάνω/ τα είδα όλα/ ξεφτάνε οι καρδιές; ξεφτάνε μα μόνο αυτές που πρέπει/ αποστασιοποιημένος βλέπεις την διαφορά/

θυμάμαι έναν σεπτέμβρη που είχε ξεκινήσει με την λέξη ''κόκκινο''/ μεγάλη κουφάλα ο χρόνος/ τσιμπλιάζει τα μάτια μου/ μουδιάζει τα χείλια σ ένα κατσαρό/ ούτε σοβαρό/ ούτε χαμόγελο/ φεύγει

χθες ήταν η μέρα που ξεκίνησε με μια ολομωβ ανατολή και κατέλειξε σε έναν ολογκρι πονοκέφαλο/ το πάθος μου θέλω να μπαίνει μέσα στις κλωστές και να λιώνει τα χρώματα σα γλυπτό από σίδερο/ δε συμβαίνει αυτό/ δεν υπάρχω/


δε μου φτάνουν/ πια οι στιγμές μου/ το πιστεύεις;