Wednesday, November 24, 2010

ο πιό επιπόλαιος

O ένας μου εαυτός διψάει κι ο άλλος είναι χορτάτος.  Ο ένας θέλει να καταβροχθήσει ένα βιβλίο σε δυό ώρες κι ο άλλος καταπίνεται από το διαδίκτυο κι από ένα σωρό άχρηστα πράγματα.  Ο ένας είναι στο τρέξιμο κι ο άλλος σέρνει τις παντούφλες του νωχελικά.  Ο ένας προπορεύεται κι ο άλλος καθυστερεί πάνω από δυό βήματα πίσω.  Ο ένας τελειομανής κι ο άλλος δε βαριέσαι.  Ο ένας μαύρο κι ο άλλος λευκό.
Ο ένας πέσε πίττα να σε φάω κι ο άλλος παλεύει για να φτιάξει την ατμόσφαιρα.
Ο ένας μου καταπίνει τον άλλον μου.  Συνήθως επικρατεί ο πιό επιπόλαιος !

Sunday, November 7, 2010

επτωχεύσαμεν κοριτσάκι

Ψηφίσαμε και μετά ήπιαμε ένα ολόκληρο μπουκάλι κόκκινο ξηρό Γουμένισσας,  για να γιορτάσουμε που στείλαμε το όνειρο μας σε μια διάφανη κάλπη,  και το δεύτερο,  μετά μάζεψα τα πιάτα,  σε μια στίβα,  για πλύσιμο,  το πλυντήριο έχει χαλάσει εδώ και καιρό,  δεν θέλω άλλο σου είπα,  όλο βρωμιές και τοξικά,  μα άλλος ήταν ο λόγος,  το ξέρεις κι εσύ,  ξέρεις πως τίποτα δεν θα αλλάξει,  πως τα σώματα μας εδώ και μήνες έχουν πάρει τις καμπύλες ενός τεράστιου ''Ο'',  δεν σου μιλάω για αυτό,  μόνο σε νιώθω,  ούτε κι εσύ,  νιώθω το χείλι σου στην άκρη που στένεψε από τη μέρα που μου είπες εκείνη την λέξη,  κι έβλεπα πως αν μπορούσες θα έβαζες τα κλάμματα,  κι ας μην είναι του τύπου σου,  κι εγώ ήθελα να σε κοιμήσω στην αγκαλιά μου,  δίνοντας σου ευκαιρία για όνειρα,  μα δεν είναι του δικού μου τύπου αυτές οι κινήσεις,  και ντράπηκα για εκείνη τη λέξη που αντήχησε σε όλο το χώρο σα ξένη,  κι ήθελα να σε μαλώσω που τόλμησες κι ήσουν στεγνά αληθινός,  μα άλλαξα αμέσως κουβέντα,  να κρυφτεί βαθιά,  και πιο βαθιά από το βαθιά,  κι έκανα πως δε βλέπω την ''απελπισία'' να ποτίζει τοίχους και καρέκλες και χαλιά,  κοριτσάκι ''επτωχεύσαμεν''  μου είπες με ένα τρόπο που φώναζε από μακριά ΛΥΠΑΜΑΙ,  σα να έλεγες ΛΥΠΑΜΑΙ για όσα ήθελα και δε μπορώ,  κι εγώ άλλαξα αμέσως κουβέντα γιατί ντράπηκα και γιατί δε θέλω να λυπάσαι,  μόνο να είσαι χαρούμενος και να μ αγαπάς,  και τώρα παρακολουθώ μια ταινία,  κι έχω πατήσει το stop,  για λίγο,  ίσα να γράψω αυτά που με πνίγουν κι ένα τσιγάρο και μετά να ξεχαστώ,  βάφω τα νύχια μου μπορντώ,  η πρωταγωνίστρια έχει κοντά κόκκινα μαλλιά,  να τα φτιάξω έτσι κι εγώ;  θα σε ρωτήσω μόλις ξυπνήσεις,  κι έχω μια λεκάνη ρούχα να απλώσω,  μαζί με τέσσερις κυλότες και πέντε ζευγάρια ριγέ κάλτσες..




σ αγαπώ..