Wednesday, November 28, 2012

μεταξύ 8 και 9





Μεταξύ 8 και 9,  κάνω ένα τσιγάρο,  απέναντι από το ΠΩΛΕΙΤΑΙ, το παράθυρο με τα πόδια,  το μπαλκόνι με τις πλαστικές καρέκλες,  αγόρι κορίτσι,  το μακρινό μπλε αναβόσβημα,  τα αχνά Χριστούγεννα,  εσένα που λείπεις γιατί δεν είναι καλοκαίρι,  το φαρμακείο κάτω,  το φως μέσα από το άλλο φως στον τοίχο.  Η τηλεόραση παίζει το θέατρο των ειδήσεων,  κλείνω τα αφτιά μου αλλά δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μου.  Το κεφάλι μου είναι βαρύ,  νομίζω πεθαίνω και μετά έρχομαι με χαρά για να σου αφήσω χώρο να μιλήσεις,  όμως δε θα το κάνεις ποτέ,  γιατί πραγματικά δε θέλω να σου δώσω ΚΑΙ τα αφτιά μου.  Η ζωή σου δεν με περιέχει είναι γεγονός,  και το να ακούω για αυτή τη ζωή χωρίς εμένα με πληγώνει.  Μου λες,  έλα να σε δω,  με βλέπεις,  μου χαμογελάς,  σου χαμογελώ και μετά κάτι στραβώνει και τραβάμε διαφορετικούς δρόμους.  Μισιόμαστε για κάποιο λόγο που δεν θα αλλάξει ποτέ.  Ένας άντρας,  έχει βγάλει βόλτα στο σκοτάδι ένα ροζ μωρό κορίτσι,  κοντά στην πόρτα ενός νοσοκομείου.  Κλωτσάει ένα τραίνο.  Κατεβαίνει τα σκαλιά.  Ξανανεβαίνει!  Ξανακλωτσάει.  Τον παρακολουθώ καθώς μου έχεις ήδη γυρίσει την πλάτη.  Τι δεν σου δίνω;  Παίρνει το μωρό αγκαλιά.  Απόγνωση.  Απόψε η μαμά ή η γιαγιά δεν θα έρθει στο σπίτι.  Αύριο ποιός ξέρει..  Θέλει να κλωτσήσει το μωρό,  αει σιχτίρ κι εσύ στα πόδια μου αλλά το σφίγγει περισσότερο.  Αει σιχτίρ για ζωή..
Δυο αγόρια έχουν βγάλει βόλτα άσπρες και μαύρες βούλες με τέσσερα πόδια.  Πετούν ένα ξύλο.  Οι βούλες τρέχουν,  το αρπάζουν και γυρνούν πίσω..
Η πλάτη σου είναι ακόμη γυρισμένη απέναντι μου.  Δεν αλλάζει αυτό.  Τι δεν σου δίνω;  Δεν είναι που μ΄ενδιαφέρει,  είναι που αν πραγματικά το χρειάζεσαι,  να ξέρω να το κρύψω καλά..

Όχι δεν σ΄αγαπάω πια!

Tuesday, November 27, 2012

''χάδι''





σαν σε ένα ρούχο,  να ψάχνεις να βρεις την τρύπα..  νύχτα..











το άγγιγμα σου

Sunday, November 25, 2012

94,8





94,8.  όπως εκείνα τα απογεύματα με τον καφέ στο χέρι,  το μπισκότο στο στόμα και την καρδιά να σπινιάρει σαν έφηβος επάνω στην πρώτη του μηχανή.
''τι να μου κάνει ένα φιλί κι ένα τσιγάρο..  εγώ εσένα αγκαλιά θέλω να πάρω''..
αν θελήσω ποτέ να σου πω ένα μυστικό,  θα είναι πως πολύ κόσμο θέλω να πάρω αγκαλιά αλλά κάθε φορά ξεχνάω τον τρόπο και μένω με τα κλειδιά στο χέρι..
και μετά,  τα πρωινά Κυριακής,  βρίσκω μαύρα μεταλικά καπάκια από μπύρα σκόρπια εδώ κι εκεί..
''ένα γράμμα να μου στείλεις,  να μου πεις πως νοιάζεσαι,  να μου πεις ότι σου λείπω κι ότι με χρειάζεσαι''

''τρόπος είναι κάτι που όταν το βρεις πετυχαίνεις το στόχο σου,  ή έστω τον πλησιάζεις''
''στόχος = σκοπός = κίνητρο = αφορμή = αιτία''

''αιτία είναι μια λέξη γεμάτη μαύρα αγκάθια,  σαν αχινός ένα πράγμα,  ενίοτε την παραβλέπεις''

''παραβλέπω σημαίνει κάνω τα στραβά μάτια,  είτε γιατί έτσι βολεύομαι,  είτε γιατί αισθάνομαι ότι καλύτερα να ανέβω το βουνό παρά..''

''προσπάθεια είναι μια λέξη που την κουβαλούν δύο..  συνήθως''

''μόνος ούτε στον παράδεισο..  πόσο μάλλον όταν ζεις την κόλαση''

''κόλαση,  μπορεί να είναι οτιδήποτε σου αφήνει δυσάρεστο συναίσθημα''

''συναίσθημα είναι αυτό που με κάνει να θέλω να κουβεντιάζω μαζί σου..  όποτε..''

''το συναίσθημα είναι μια λέξη πολύ παχουλή και πολύ ζουμερή,  αλλά εντυπωσιακά κενή όταν περπατάει μόνη..''

''η μοναξιά δε μ' ενοχλεί,  άλλωστε δεν είμαι μόνη..  η ανάγκη του να είμαι παντού ναι..  αυτή μ΄ενοχλεί..''

''μ΄ενοχλεί κι αυτό το συναίσθημα του..  τελικά ρε συ η γη δε μου ανήκει..''




γάμησε τα..  φαύλος κύκλος

Saturday, November 17, 2012

επίλογος





Δεν κερδίζεις κλέβοντας τις ζωές των άλλων Μαρία.
Αξίζεις μια ολοδικιά σου ζωή!



σε φιλώ!