Wednesday, September 26, 2012

σώμα





Δεν είναι πως σου απαντάω,  είναι που δε μπορώ να σου βγάλω βίαια τις λέξεις.  Υπομονή κι επιμονή αγνοώ τι σημαίνουν.  Θέλω να σκεπάζω το σώμα μου με σεβασμό τις νύχτες που τα άστρα κάνουν κύκλους γύρω από το φεγγάρι.  Θέλω να με ρωτήσω τι ζητάω,  θέλω να μου ψιθυρίσω τρόπους για να το συναντήσω χωρίς μετέπειτα μετάνοιες,  θέλω να περπατήσω σ΄ένα δρόμο που θα είναι στρωμένος με ρεαλισμό,  σαν αυτόν που άλοιφε σα μέλι στο ψωμί της το κορίτσι που το έλεγαν Κατερίνα.
Εσένα έχω,  μα μαζί σου πάει κι ένα αλήτικο παρελθόν που πρέπει να ξεχάσω χάριν του σκοπού.

Έχουμε χάσει το δρόμο μας μωρό μου.  Κάπου αφήσαμε τους ρόλους μας,  και συνεχίσαμε ντυμένοι ξένα κοστούμια.  Βάλαμε πολλές ψυχές ανάμεσα μας,  αγαπημένες τόσο που ούτε μας πέρασε από το νου να γυρίσουμε πίσω.

Μαγκιά θέλει.
Ότι και να διαλέξεις..

No comments: