χίλια κομμάτια

Όταν τα σχέδια του κάθε Σεπτέμβρη δεν έρχονται σε μένα,  γίνομαι εγώ αυτά,  χίλια κομμάτια σε μια καθημερινότητα τόσο κοινή που δε χωράει παρά ένα πιάτο ζεστά μακαρόνια,  με κόκκινη σάλτσα από έτοιμο κουτί κονκασέ  και δυό κουταλιές κίτρινο τυρί.  Χαιδεύω το πάτωμα με το ένα πόδι.  Καταπίνω καφτά υγρά που έρχονται από το στομάχι μου,  εκείνοι οι γαμημένοι καφέδες στη θάλασσα έκαναν το μέσα μου σα το τραινάκι του τρόμου στο λούνα παρκ.


Η απόσταση δημιουργεί ψευδαισθήσεις ή η εξάρτηση;
Πως να επινοήσεις πράματα που δε γίνονται; ε;