Η χθεσινή εφημερίδα διπλωμένη στο τραπέζι, κάτω από την καφετιέρα με τα ξαναζεσταμμένα νέα. Με τρομάζουν τα νέα, κάνουν τα μάτια μου να τρέχουν φλούδες κρεμμυδιών και το στομάχι μου ΆνωΚάτω, έτσι τα αποφεύγω, κάθε απόγευμα από τις οκτώ ως τις εννιά γίνομαι κουφή και τυφλή.
Εννιά στίβες με ρούχα που μύριζαν ήλιο και αλμύρα και ηλιοκαμμένο δέρμα, μπήκαν σε αντίστοιχες γωνιές της ντουλάπας.
Δεκαπέντε στίβες με ρούχα που μυρίζουν κρύο και βροχή και συννεφιά έπιασαν να σεργιανούν στον αέρα. Ανεμίζουν μελαγχολικά. Με το σημαδάκι του Ολόμαλλου στις ετικέττες τους.
Ο μουντός ουρανός με κάνει μαλθακή. Μη ανεκτική και εύθραστη. Με γεύση κρυολογήματος.
Στο ζύγι, τούτες τις μέρες κερδίζουν πάντα τα αρνητικά και τα ανόρεχτα.
No comments:
Post a Comment