τι;

Στο μυαλό τυρκουάζ με κόκκινο,  στα μάτια ένα τοπίο ομιχλώδες,  τόσο θολό και τόσο στενάχωρο σα να βγήκε από ένα αργό αγγελοπουλικό δευτερόλεπτο.
Κάτι βουλιάζει σ ένα κύκλο από βούρκο.
Κάτι δεν είναι καλά..
Κάτι δε πρόκειται ποτέ να είναι καλά!

Στ΄αλήθεια οι πιο όμορφες στιγμές μου είναι αυτές που από πριν έχω σκηνοθετήσει κι ας υποστηρίζω τα αυθόρμητα.

Χριστούγεννα..  χριστούγεννα..  χριστούγεννα..  ίσως αν το πω πολλές φορές να το νιώσω.. ίσως πάλι μόνο να μαζευτεί σάλιο πολύ στο στόμα μου και θελήσω να το φτύσω..

Είμαι μπερδεμένη πολύ και θέλω να κλάψω στην αγκαλιά όσων δεν αγάπησα.

Είναι αυτός ο κόμπος στο στομάχι..  που τις νύχτες μεγαλώνει και θέλει να βγει σαν εμετός..

Είναι που η καθημερινότητα μου έχει πάρει όλες αυτές τις αγκαλιές μέσα στις οποίες θα μπορούσα να κουρνιάσω..

Είναι που θέλω να βγω στη νύχτα για ένα τσιγάρο και δεν..

Είναι που σήμερα δεν πήγα σε ένα ραντεβού που έπρεπε να έχω πάει!

Είναι που διπλώνω και ξεδιπλώνω το δέρμα μου κι αυτό καίει..  κρυώνει..  μυρμηγκιάζει..

Είναι που ο χρόνος φτάνει στο τέλος του κι εγώ ζω..  απλά ζω..

Είναι που με κοροιδεύω πως μοιάζω ''καλά''  απέναντι στα χειρότερα..

Είναι που θέλω να βγει από μέσα μου όσο νερό κουβαλάω..













Σε κουβαλάω..  ακόμη!