Tuesday, February 5, 2013

ένας βράχος στην πλάτη μου





Κουβαλάω ένα βράχο στην πλάτη μου που με ενοχλεί σε κάθε κίνηση.  Δεν το σκέφτομαι καν να σκύψω και να δέσω τα κορδόνια των παπουτσιών μου,  αντ΄αυτού σε ρωτάω αν έχεις αγαπήσει ποτέ, και αν αγαπάς τώρα,  σου λέω και πως έχω ανάγκη από χάδια,  όχι με την ερωτική έννοια,  αν και καθόλου δεν θα με πείραζε.  Είδες προβληματισμούς που φέρνει ο πόνος;  Εγώ όμως πρέπει να ξεκαθαρίσω,  ελπίζω τελειωτικά την δεύτερη φορά!  Ή μήπως τρίτη;  Οι ατυχείς στιγμές υπολογίζονται στο μέτρημα;  Ακούω ανάλαφρες μουσικές,  σαν σαπουνόφουσκες,  μου έρχεται στο νου το Αmelie,  ψάχνω για κάποιο χαμένο κουτί κάτω από το βεραμάν σπασμένο πλακάκι της κουζίνας,  μάταια,  το κάδρο παραμένει καρφωμένο στον τοίχο κι ο λιγοστός ήλιος τρεμοπαίζει πίσω του.  Το πότε θα περπατήσω ξανά είναι μια καλή ερώτηση,  γιατί θέλω αυτοκίνητο που να μυρίζει ζεστό καφέ και το βουτυροσοκολατένιο μπισκότο να τρέξει στα χέρια μου και να τα γλύψω χωρίς να σκεφτώ αν είναι βρώμικα.  Κάποιος πρέπει να μας μάθει τι ακριβώς είναι ''αγάπη'',  και πως την βιώνουμε χωρίς ''θα'',  ''εσύ'',  ''μα'',  και παρόμοιες τέτοιες μικρές λεξούλες.  

No comments: