Sunday, October 31, 2010

φεύγω άλλη μιά φορά

Πιάνω τη γραμμή του ήλιου και πάω.  Συναντώ το σκοτάδι.  Μια θάλασσα από εκείνες τις μαύρες που έβλεπα κάποτε στα όνειρα μου.  Πανικοβάλομαι.  Φεύγω.

Η γλύκα ενός σοκολατένιου μπισκότου,  ένας γρήγορος καφές χωρίς σκοπό,  δυό τσιγάρα,  μία τράκα,  δυό κουβέντες,  κι άλλες τέσσερις στον αέρα,  μιά ξεχασμένη τσάντα,  μιά ειλικρίνεια,  δέκα μάσκες,  μια θάλασσα,  ένα κόκκινο ποδήλατο,  μιά γυναίκα εκνευρισμένη,  μια παρέα όπου ο καθένας κοιτούσε αλλού,  μιά χαλασμένη καφετιέρα,  μιά δεύτερη ευκαιρία.

Δε τη δίνω!

Saturday, October 30, 2010

δε θέλω να μου μιλάς

Συχαίνομαι τα βλέμματα τα επικριτικά.
Ακόμη και τα ''μπράβο'' που σβήνουν στην πρώτη στραβοτιμονιά.

Είμαι μαζί σου γιατί ποτέ δε θέλησες να είμαι πιό έξυπνη,  πιό όμορφη,  πιό περιποιημένη,  πιό εκδηλωτική,  πιό..

Έτσι είναι;

Tuesday, October 26, 2010

Πλάγιος Τρόπος

Tα βάζω με το σώμα.  Που χάνει τη λάμψη και την ευλιγισία,  που χάνει το ρυθμό και την υγρασία.  Στεγνό για επιθυμίες ηδονικές και αγγίγματα ερωτικά.  Ασάλευτο.  Άκαμπτο.

Τα βάζω με την ψυχή.  Που νοσταλγεί τους ήχους των γυναικείων τακουνιών.  Που δεν ενηλικιώνεται.  Που βάφει τα χείλη κατακόκκινα και τα νύχια στο χρώμα του βύσινου.  Που στάζει χυμούς.  Που ζητάει.

Monday, October 25, 2010

μόνο εγώ τα καπνίζω;

Τα τσιγάρα στο ψυγείο.  Τα ρούχα στο πλυντήριο στην επιλογή ''χωρίς στίψιμο''.  Το χαρτί με πρόγραμμα των τετράμμηνων μαθημάτων επάνω στο γραφείο.  Διακρίνω τις διπλωμένες του γραμμές.  Από τόσο μακριά.

Το βράδυ που μας πέρασε ήταν πολύ κρύο.  Σερνόμουν ως το σώμα σου και κούρνιαζα εκεί,  ήταν το μόνο σημείο όπου πήγαζε θερμότητα.  Λίγα εκατοστά πιό εκεί να ακουμπούσα πονούσε το δέρμα των χεριών μου ως κάτω στις γυμνές πατούσες μου.  Ήθελα να σηκωθώ να ανάψω το καλοριφέρ αλλά ο ύπνος μου έλεγε,  περίμενε λίγο ακόμη,  θα περάσει,  κι έτσι μ αγκάλιασε χωρίς να το καταλάβω ως το πρωί.

Το τσαντάκι μου είναι έτοιμο.  Γυαλιά,  γυαλιά,  θήκη γυαλιών,  ένα βρώμικο χαρτομάντηλο,  χαρτονομίσματα κρυμμένα στις σελίδες ενός μικρού ημερολόγιου,  ψηλά στο ροζ πορτοφολάκι,  κινητό των πρώτων χρόνων  της δεκαετίας,  ένα μανταλάκι κλεμμένο από τις διακοπές,  και κάτι μικρά τσαλακωμένα χαρτάκια από παλιές αποδείξεις που πρέπει να πετάξω.

Σήμερα σε σκέφτηκα μόλις ξύπνησα.  Ταιριάζεις με τη συνεφιά.  Μαζί μου δε νομίζω.  Πολλές φορές προσπαθώ σε ένα σπάσιμο της φωνής σου να καταλάβω τι πραγματικά σκέφτεσαι.  Άλλες πάλι δε θέλω.  Μου αρκεί αυτό.  Ευνουχισμένος ερωτισμός.

Έρχομαι!
Μόλις τελειώσω με το ντουζ μου.


Κι αυτή την γαμημένη μάρκα των τσιγάρων μου μόνο εγώ την καπνίζω;

Friday, October 22, 2010

τέσσερις μέρες

Ο διακόπτης που γράφει επάνω ''ήλιος'' είναι στο off από το πρωί.  Απλώνω ρούχα τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα φορώντας χοντρές ζακέτες με τεράστια κουμπιά.  Τα χέρια μου υγρά και κρύα παίζουν αργά με τις καρφίτσες και τα μαλακά υλικά.  Με θυμήθηκε ένα παλιό πιστόλι σιλικόνης και ξεμύτησε από την αποθήκη με τα ξεχασμένα πράγματα.  Κοίτα με μου λέει,  κουβαλάω επάνω μου δεκατρία χρόνια όμορφης ζωής.

Κάποια στιγμή πρέπει να ήταν πανσέληνος.  Βαριέμαι να ψάχνω το φεγγάρι μέσα στη νύχτα,  αλλά το καταλαβαίνω από την κυκλοθιμική,  βαριά μου διάθεση.  Παρ όλα αυτά,  έχω περισσεύματα χαράς αλλά δε βρίσκω αποδέκτες.  Και περίσσια όνειρα έχω αλλά αυτά αποφεύγω να τα μοιράζομαι.

Οι λέξεις κυλούν με αντίθετη φορά,  από έξω προς τα μέσα.  Παίρνω αποφάσεις και φτιάχνω ημερολόγια ζωγραφιστά,  από χάρτινες σελίδες ξεπηδούν κομμάτια σοκολάτας,  γλυκά του κουταλιού,  κρέμες πατισερί κι ό,τι άλλο σχετίζεται με τη ζάχαρη.  Μετά κλείνω τις σελίδες,  δένω το κούμπωμα και κοιμάμαι ήσυχη.   Με τρώει το στομάχι μου κι όσο περνάει ο καιρός θα πονάω περισσότερο,  αλλά υπήρξαν φορές που στάθηκα δυνατή.

Μου λείπει το φως,  που γράφει στο γυμνό μου μπράτσο ''καλοκαίρι''.

Thursday, October 21, 2010

με μια γουλιά ζεστό καφέ

Oι λέξεις μουδιάζουν όσο κατοικούν στο σώμα μου.  Μοιάζω με άγαλμα καθισμένη για ώρες,  ίδια θέση και στάση,  να παλεύω με τα χρώματα.  Έτσι,  ξεπλένω τις σκέψεις με ζεστό νερό και μπόλικο πράσινο σαπούνι.  Μετά,  νιώθω τόσο καλά,  που θέλω να σε φιλήσω πολλές φορές εκεί στο κόκκαλο ανάμεσα στο αυτί και τον λαιμό. 
Σε ένα μεγάααλο δωμάτιο κάθομαι στην άκρη ενός πέταλου.  Στη μέση ένα μικρό τραπέζι.  Μπροστά μου ο τοίχος είναι μαύρος,  οι υπόλοιποι λευκοί.
Ένας πολύ γλυκός άνθρωπος μιλάει και μπαίνω στον πειρασμό να κάνω συγκρίσεις.  Πέρσι τέτοιο καιρό..  κλπ κλπ τα γνωστά κλπ..
Θυμώνω πολύ.  Με εξουθενώνει ο θυμός. 
Ξέρω πως μετά έρχεται η αποδοχή λίγο σαν λύτρωση.
 

Monday, October 11, 2010

ο μελαγχολικός μήνας οκτώβρης

Οι πρωινές ψιχάλες έπεσαν στα λίγα απλωμένα ρούχα,  βιάστηκα να τα μαζέψω,  έξω μυρίζει κλειδιά αυτοκινήτων,  καφέ και βροχή,  μέσα φωτιά και κρύο.

Η χθεσινή εφημερίδα διπλωμένη στο τραπέζι,  κάτω από την καφετιέρα με τα ξαναζεσταμμένα νέα.  Με τρομάζουν τα νέα,  κάνουν τα μάτια μου να τρέχουν φλούδες κρεμμυδιών και το στομάχι μου ΆνωΚάτω,  έτσι τα αποφεύγω,  κάθε απόγευμα από τις οκτώ ως τις εννιά γίνομαι κουφή και τυφλή.
Εννιά στίβες με ρούχα που μύριζαν ήλιο και αλμύρα και ηλιοκαμμένο δέρμα,  μπήκαν σε αντίστοιχες γωνιές της ντουλάπας.

Δεκαπέντε στίβες με ρούχα που μυρίζουν κρύο και βροχή και συννεφιά έπιασαν να σεργιανούν στον αέρα.  Ανεμίζουν μελαγχολικά.  Με το σημαδάκι του Ολόμαλλου στις ετικέττες τους.
Ο μουντός ουρανός με κάνει μαλθακή.  Μη ανεκτική και εύθραστη.  Με γεύση κρυολογήματος. 
Στο ζύγι,  τούτες τις μέρες κερδίζουν πάντα τα αρνητικά και τα ανόρεχτα.

Friday, October 8, 2010

ήμουν;;;

 Στ αλήθεια όποτε σκέφτομαι να σε συναντήσω βρέχει,  και τώρα που το έχω στο μυαλό μου από την Δευτέρα,  έχει φτάσει Παρασκευή κι η υγρασία σμπρώχνει το μυαλό μου κατά κάτω.  Όπως εκείνη την περίεργη μέρα,  με εκείνη την παρέα που ήθελε να κάνει ένα αστρικό ταξίδι και μιλούσε για όνειρα.  Άκουσα μια γυναίκα,  άσχημη,  να λέει στους άλλους ''τώρα έχω μπει στο μυαλό της'',  κι ένοιωσα κάτι να πιέζει το μυαλό μου και καταλαμβάνει χώρο στο κεφάλι μου !

Έχω ένα τεράστιο πάγκο γεμάτο χρώματα,  σκέφτομαι να αρχίσω να πουλάω διάθεση,  στις γυναίκες κυρίως,  διάθεση κόκκινη με μωβ,  διάθεση τυρκουάζ με σμαραγδί,  διάθεση χνουδωτή,  τρυφερή, μαμαδίστικη,  ζουζουνίστικη,  κοριτσίστικη!
Τ'ωρα που το σκέφτομαι η διάθεση η κοριτσίστικη θα έχει μεγάλο σουξέ.  Περίοδος αθωότητας,  χαριτωμενιάς και αυθορμητισμού.  Επιλεκτικής ανωριμότητας.  Δίχως περαιτέρω τύψεις.  Αγνότητα!
Σπάνια διάθεση,  ακριβοπληρωμένη.
Την κρεμάω σε σκουλαρίκια και μετά τα βάζω στις τρύπες των αυτιών μου,  κοιτάζομαι στον καθρέφτη και λέω ''αχ τι όμορφη που ήμουν''.  Ήμουν.

Τώρα βρέχει και το ''τώρα'' είναι ήδη παρελθόν.  Η πιό χάλια διάθεση.  Ήμουν.  Μη αναστρέψιμη!

Thursday, October 7, 2010

vintage τριαντάφυλλα

Πονάω γιατί τις νύχτες οι λέξεις περπατούν στο σώμα μου και τα πρωινά τις βρίσκω στο νερό του βάζου με τα vintage τριαντάφυλλα και στο χώμα του κήπου/
Βρέχει ασταμάτητα, σταγόνες φθόγγων, και κρυώνω, εφάπτω το σώμα μου στο δικό σου, έχω μια μεγάλη τρύπα σ εκείνο το σημείο από την τριβή και την θερμότητα, όλο το υπόλοιπο μουδιάζει από το κρύο και την υγρασία/
Μπαίνουν στο στόμα μου αυτά τα ολοστρόγγυλα σχήματα αλφαβήτας και ουρλιάζω για να έρθουν σε σένα οι σκέψεις μου, που φτάνουν μακριά πατιούνται στην άσφαλτο και μετά κρύβονται πίσω από τα βουνά μαζί με τα χαμένα μου ηλιοβασιλέμματα!
Τα vintage τριαντάφυλλα χάνουν τα πέταλα τους και μένουν ολόγυμνα/
Σε γαλάζια χαρτιά είναι γραμμένα μεγάλα νούμερα. Χίλια τετρακόσια είκοσι οκτώ. Αυτός είναι ο αριθμός του σημερινού μου ονείρου.